تنهایی
مردم میل شدیدی به معاشرت با دیگران دارند. به همین دلیل هم وقتی با دیگران روابط نزدیک و صمیمانه ندارند، احساس تنهایی می کنند. آدم هاب تنها احساس می کنند هیچکس آنها را خوب درک نمی کند. این آدم ها گاهی احساس انزوا می کنند و حس می کنند در وقت نیاز و فشار ، کسی را ندارند.
ما همه گاهی احساس تنهایی می کنیم اما احساس تنهایی بعضی از آدم ها،یک احساس تنهایی مزمن است. احساس تنهایی مزمن علاوه بر این که وضعیت نا خوشایندی است،با اختلال جسم و روان رابطه دارد. احساس مرمن حتی می تواند مرگ زود هنگام به دنبال داشته باشد.در مطالعه جدیدی، میزان هورمون های مربوط به فشار روانی دانشجویان تنها بیشتر بود، خواب آنها نیز وضعیت بدتری داشت.
محققان در تحقیقاتی که در بیش از ۲۰ کشور انجام دادند،متوجه شدند متاهل ها کمتر از همتاهای غیرمتاهل خود(اعم از همتا های هرگز ازدواج نکرده،طلاق گرفته و بیوه خود) احساس تنهایی می کردند.
مردان و زنان، علل متفاوتی برای احساس تنهایی خود پیدا می کنند. مردان، خودشان را سرزنش می کنندو زن ها عوامل بیرونی را. مردها طوری تربیت می شونند که شروع کننده روابط باشند در حالی که زن ها طوری تربیت می شوند که منتظر بمانند و بعد پاسخ بدهند.شاید مردها به این دلیل خودشان را سرزنش می کنند احساس می کنند برای تنهایی خود کاری کنند در حالی که زن ها می گویند مثلا چرا کسی به من تلفن نمی زند.
شما چطور می فهمبد ، تنها هستید یا نیستید؟ در مقیاس های تنهایی از شما می خواهند صادق بودن جملاتی مثل( من احساس نمی کنم با اطرافیانم همدم باشم) و (وقتی دنبال رفیق باشم می توانم برای خودم رفیق پیدا کنم) را در مورد خودتان مشخص کنید. اگر پیوسته بگویید با آدمهای اطرافتان همدم نیستسدو هیچ وقت رفیق دلخواه خودتان را پیدا نمی کنید، احتمالا در زمره آدم های شدیدا تنها قرار دارید.
تعطیلی ذهنی و کنترل استرس
در شرایطی که احساس استرس می کنید و ذهنتان درگیر افکار پراکنده منفی است به یک تعطیلی ذهنی احتیاج دارید تا بتوانید ذهن خود را سرو سامان دهد و به آرامش برسید. به همین دلیل بهتر است برای لحظاتی چشمهای خود را ببندید و خود را در مکانی که دوست دارید مجسم کنید؛ فضایی که برای شما بسیار جالب؛ رویای و لذت بخش است.همچنان که به تجسم ادامه می دهید نفس های عمیق بکشید(تنفس شکمی بهتر است). آنگاه سعی کنید فضای موردنظر را به دقت و با جزئیات فراوان مجسم کنید. مناظر زیبای درختان،رودخانه،آسمان،رنگ ها،صدا ها و بوهایی را که تجسم کردید به دقت احساس کنید.تصور کنید با پوستتان چیزی را لمس کند و به این احساس توجه کند.سپس به آرامی و زیر لب عبارتی مانند(من آرام هستم)،(ذهنم آرام است)،(آرامش مرا در بر گرفته است)و مانند اآن را بیان کنیدو مطمئن باشید که آرامش را در حد زیادی تجربه و استرس را از خود دور خواهید کرد.سپس چند شماره بشمارید،به تدریج از فضای تجسم شده خارج شوید و چشم هایتان را باز کنید. در شرایط استرس آمیز می توهنید این تمرین را روزی چند بار به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه انجام دهید.